اگرچه ویروس‌های آنفولانزا هر سال ویژگی‌های آنتی ژنی خود را تغییر می‌دهند، اما علائم کمابیش همیشه ثابت می‌مانند.
تب، بدن‌درد، خستگی، گرفتگی عضلات، تعریق، سردرد، سرفه‌های خشک، آبریزش بینی، تنگی نفس
از مهمترین علائم ابتلا به ذات الریه تب ۴۰ درجهی سانتیگراد و سرفه با خلط سبز یا خونی می‌باشد. برای درمان این بیماری از داروهای زیر استفاده می‌شود:
داروهای اصلی مورد استفاده در درمان آنفولانزا، داروهای ضدویروسی و واکسن‌ها هستند.
پزشکان با انجام آزمایشات و مطالعات بالینی روی بدن افراد و بررسی بیماری‌های زمینه‌های فرد، بهترین برنامه‌ی غذایی را برای فرد گردآوردی کرده و ارائه می‌کنند.
طی بهار سال ۱۹۱۸ تا تابستان سال ۱۹۱۹ این بیماری توانست ۵۰۰ میلیون فرد را در جهان مبتلا کند و منجر به مرگ ۲۰ تا ۵۰ میلیون انسان شود.
بیشتر پزشکان توصیه می‌کنند واکسن را تا اوایل آبان دریافت کنید تا بدن بتواند قبل از شروع فصل آنفلوآنزا، آنتی‌بادی‌های مناسب را بسازد. البته بعد از این تاریخ هم هنوز برای دریافت واکسن دیر نیست.
به همین دلیل، توصیه می‌شود که سالانه واکسن آنفولانزا انجام شود. به طور خاص، افراد زیر در معرض خطر آنفولانزا قرار می‌گیرند:
مهران بابانژاد در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به اینکه واکسن‌ها سالهاست که حساب خود را پس داده‌اند، اظهار کرد: براساس مستندات، بعد از تامین آب آشامیدنی سالم، دومین عامل تأثیر گذار در کاهش مرگ و میر کودکان و افزایش رشد جمعیت را می‌توان انجام واکسیناسیون دانست.
در صورتی که ویروس روی دست شما منتقل شده باشد، هنگامی که دهان، چشم‌ها و بینی خود را لمس کنید وارد بدن‌تان می‌شود.
اگر علائم بدتر شدند، با پزشک تماس بگیرید تا در صورت لزوم برای شما داروی ضد ویروس تجویز کند.
البته علائم دیگری مانند اسهال و استفراغ، بی اشتهایی، گلو درد و …نیز در کودکان دیده می‌شود اما علائم ذکر شده در بالا، شایع تر است.
هنگام بیماری باید خوب استراحت کنید و به اندازه کافی مایعات بنوشید. آب، سوپ و چای از بهترین مایعات برای درمان آنفولانزا هستند.
سرفه: سرفه خشک و مداوم یکی از علائم آنفولانزا در بزرگسالان و کودکان است. گاهی‌اوقات، ممکن است در دوران بیماری تنگی نفس هم داشته باشید.